BADANIA ARCHEOLOGICZNE

• Data: 2016-2019 r.
• Miejscowość: droga wojewódzka nr 637 na trasie Warszawa-Węgrów
• Rodzaj stanowiska: -

Nadzorem objęto całość trwających trzy lata prac ziemnych, związanych z modernizacją infrastruktury drogowej na trasie Warszawa – Węgrów. Polegał on na stałym monitorowaniu przebiegu prac pod kątem obecności nawarstwień lub obiektów archeologicznych. Ze względu na prowadzenie robót w obrębie istniejącego już pasa drogi nie natrafiono na ślady osadnictwa. Wyjątek stanowił odcinek drogi od 26+000 do 26+500 km., gdzie pod obecną nawierzchnią zaobserwowano bruk kamienny oraz dochodzącą do grubości 1 m. warstwę - prawdopodobnie ślad po podmokłym podłożu występującym na terenie miasta. Miejscami znajdowały się w niej skupiska kamieni, fragmenty ceramiki i kości zwierzęcych, co wiązało się z funkcjonowaniem osady, datowanej prawdopodobnie na XVII – XVIII w.

Występowanie tej warstwy zarejestrowano na obszarze sięgającym do skrzyżowania ulic Stanisławowskiej oraz Kościelnej w Okuniewie. W trakcie prac ziemnych związanych z instalacją wod.- kan. natrafiono na dwa obiekty, zinterpretowane jako pozostałości niewielkich budynków gospodarczych lub piwniczek. Pierwszy z nich znajdował się na wysokości południowo – wschodniego narożnika budynku przy ulicy Stanisławowskiej 28. W planie miał kształt prostokątny o wymiarach 2 m x 1,5 m. Fragmenty ceramiki pozyskane z powierzchni obiektu, można datować na XVI - XVII w. Kolejny obiekt, być może stanowiący pozostałości domostwa, znajdował się naprzeciwko domu przy ulicy Rynek 22. W planie miał kształt nieregularny, zbliżony do prostokąta o wymiarach: 4,25 m x 3 m. Fragmenty ceramiki pozyskane z powierzchni obiektu, można datować na XVII w. Nadzór stanowił jedną z nielicznych okazji do archeologicznego rozpoznania historycznej zabudowy i nawarstwień w Okuniewie, którego lokację datuje się na 1538 r.